|
|||||||||
|
Misschien denkt u bij een albumtitel als “Christmas Lights In April” meteen aan een plaat die gevuld is met zeemzoete kerstliederen. Maar dit album van de Amerikaanse 19-jarige zangeres Ken Pomeroy met ‘Cherokee’-roots uit Moore, Oklahoma heeft eigenlijk helemaal niets te maken met Kerstmis en werd gewoonweg zo vernoemd naar de laatste song die ze op deze plaat heeft opgenomen. Dit is trouwens al het derde album dat ze in haar zeer prille carrière heeft uitgebracht na debuut-EP “Minutes To Hours” in 2017 en de tweede EP “Hallways” van november 2018. Zij begon al op 9-jarige leeftijd met zingen, liedjes schrijven en op ukelele te spelen, een instrument dat een jaartje later werd aangevuld met het bespelen van de akoestische gitaar. In 2018 mocht ze het voorprogramma spelen voor de legendarische countryzangeres Wanda Jackson en datzelfde jaar won ze de ‘Jimmy LaFave Songwriting Contest’ in Stillwater, Oklahoma. Ze speelt ook elk jaar in juli opnieuw op het ‘Woody Guthrie Folk Festival’ in Guthrie’s geboorteplaats Okemah, Oklahoma. De liedjes van Ken Pomeroy op dit nieuwe album zijn qua teksten oprecht en ‘straightforward’ en ze worden meestal met een zeer sobere instrumentatie omkleed. Vaak horen we enkel een akoestische gitaar waardoor ze haar schitterende zangpartijen weet te accentueren. Als er wat meer instrumenten te horen zijn, dan komen die geluiden van de elektrische gitaar, de pedal steelgitaar of het Hammond B3-orgel van Kyle Reid ofwel van de basgitaar van albumproducer Jason Weinheimer. Ken Pomeroy heeft zowel de teksten geschreven als de muziek gecomponeerd van alle tien folk- en Americana-tracks op het album “Christmas Lights In April”. Haar muzikale voorbeelden zijn o.a. John Denver, John Moreland en James Taylor en in de vakpers wordt haar werk vergeleken met o.a. Patty Griffin en Joni Mitchell. Haar finger-picking gitaarspel begeleidt haar op meerdere liedjes zoals de loepzuiver gezongen opener “Joan”, het mooie “Magnolia” en “Truth” waarin ook even de klank van de pedal steelgitaar van Kyle Reid opduikt. Het blijft daarna altijd heel minimalistisch qua instrumentatie in de nummers “Flannel Cowboy”, het opnieuw door pedal steelgitaar ondersteunde “White Noise”, de geheel akoestisch gebrachte nummers “Grey Skies” en “Cowboy Song” en het wat meer uptempo gespeelde liedje “Rain”. Op de twee video’s bij dit verhaal kunt u eerst genieten van Ken Pomeroy’s live-vertolking van het nummer “His Eyes” dat gaat over rassendiscriminatie en misbruik van agressie en geweld zoals op de in Minneapolis door politieman Derek Chauvin vermoorde zwarte George Floyd. Op de tweede audio-video kunt u daarna ook nog genieten van “Christmas Lights In April”, een song over het verwerken van een liefdesbreuk en de akoestische titeltrack van dit erg mooie nieuwe album van deze talentrijke jongedame Ken Pomeroy uit Oklahoma. Wij luisterden heel aandachtig naar dit mooie album in volle kerstperiode, maar we zullen er ongetwijfeld ook in april 2022 nog met volle teugen van genieten. (valsam)
|